De eerste vier versregels van dit gedicht van Hendrik Marsman (1899-1940) zijn wereldberoemd. Maar hoe gaat het nu verder?
HERINNERING AAN HOLLAND
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Hendrik Marsman kwam op 21 juni 1940 om het leven, toen de boot waarmee hij vanuit Portugal naar Engeland vluchtte in het Kanaal door een Duitse torpedo werd getroffen.
Zelf omschreef hij zijn werk met de term ‘vitalisme’. Zijn dichterlijk werk moest de weerslag zijn van een intens en vurig leven.
Ik vind het gedicht bijzonder mooi. Wanneer ik het lees, dan zie ik het rivierenlandschap ook heel erg duidelijk voor me, het is heel beeldend geschreven.
Het is nu maar te hopen dat die rivieren netjes binnen de dijken blijven in de toekomst, en we ze niet door de dorpen en boerderijen en kerken zien gaan.
R. IJzendoorn
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten